Oké, eerlijk? Toen ik ergens begin veertig voor het eerst wakker werd met zere knieën, dacht ik: “Dat is vast omdat ik gisteren iets te fanatiek op m’n hurken heb gezeten in de tuin.” Maar toen gebeurde het de dag erna weer. En de dag daarna. En toen begonnen ook mijn vingers een beetje stijf te voelen in de ochtend. En mijn heupen knarsten als een oud scharnier. Wat ís dit?

Juist. Welkom in de overgang.

Ja, ook je gewrichten doen gezellig mee

Als je denkt dat de overgang zich beperkt tot opvliegers en humeurwisselingen… think again. Eén van de minder besproken, maar o zo vervelende klachten zijn pijnlijke gewrichten. Denk aan stijve knieën, stramme schouders, polsen die protesteren als je een pot augurken wilt openmaken (waarom zijn die dingen ook zó strak dichtgedraaid?).

Waarom gebeurt dit?

De boosdoener is — jawel — oestrogeen. Dat gezellige hormoon waar je jarenlang niet zo bij stil stond, blijkt ineens een soort superheld te zijn geweest. Het beschermt namelijk je gewrichten en helpt ontstekingen onder controle te houden. En wanneer dat oestrogeen zich langzaam terugtrekt zoals een collega die net ontslag heeft genomen, krijg jij de rekening: stijve, zeurende, soms zelfs pijnlijke gewrichten.

En dan voel je je dus 80 in plaats van 48.

Maar… wat kun je eraan doen?

Gelukkig ben je niet overgeleverd aan je krakende lijf. Met wat slimme aanpassingen en een vleugje humor kom je echt een heel eind. Hier mijn persoonlijke survivalgids:

1. Bewegen, maar met beleid

Ik weet het. Als alles pijn doet, is bewegen misschien wel het laatste waar je zin in hebt. Maar het helpt écht. Je gewrichten worden soepeler als je beweegt. Kies iets wat je leuk vindt (of in elk geval niet haat):

• Wandelen (ja, ook een blokje om telt!)
• Zwemmen (gewichtloosheid = geen druk op je gewrichten)
• Yoga of pilates (stretch baby, stretch!)
• Fietsen op een rustige manier (de wind door je haar en geen druk op je knieën)

Maar hey: luister naar je lijf. Heb je een slechte dag? Dan mag het ook gewoon rekken en strekken zijn in je pyjama.

2. Voeding: smeren van binnenuit

Je hoeft echt geen chiazaad-hipster te worden, maar wat je eet heeft invloed. Dit helpt:

• Omega 3-vetzuren (vette vis, lijnzaad, walnoten) → goed tegen ontstekingen
• Groente & fruit → vitamines, antioxidanten en vezels (je darmen doen ook mee)
• Gember en kurkuma → natuurlijke ontstekingsremmers (plus: lekker in soep of thee)
• Water → je gewrichten bestaan deels uit vocht, dus blijf gehydrateerd

3. Supplementen waar ik blij van werd

Disclaimer: geen enkel pilletje is een wondermiddel. Maar sommige supplementen kunnen écht verschil maken.

• Glucosamine & chondroïtine → populair bij gewrichtspijn
• Magnesium → tegen spierkrampen en stijfheid
• Collageen → ondersteunt kraakbeen en huid (bonus: je rimpels profiteren mee)
• Vitamine D & calcium → voor sterke botten

Even checken met je huisarts of overgangsconsulente is nooit verkeerd.

4. Warmte is je beste vriendin

Als ik stijf wakker word (lees: bijna in elkaar gevouwen als een uitklapbare stoel), dan helpt dit:

• Een warm bad of warme douche
• Een pittenkussen op de zere plek
• In beweging komen zónder meteen de marathon te willen lopen

En o ja: die elektrische kruik? Beste aankoop ooit.

5. Houd een pijn-dagboekje bij

Klinkt saai, maar dit heeft me echt geholpen. Gewoon noteren:

• Wanneer heb je pijn?
• Wat heb je gegeten/gedaan?
• Wat helpt of maakt het erger?

Na een paar weken herken je misschien patronen. (Bijvoorbeeld: na drie glazen wijn + chips + op de bank hangen voel je je de dag erna als een roestige robot.)

6. Maak het luchtig — echt waar

Soms moet je ook gewoon een beetje kunnen lachen om je gekke lijf. Ik bedoel: wie had gedacht dat je op je 47e met een pittenkussen op je heup zou liggen terwijl je een YouTube video zoekt over “oefeningen voor stijve gewrichten”?

Omring jezelf met mensen die je snappen. Praat erover. Met vriendinnen. Je partner. Een overgangsconsulente. Niemand hoeft dit alleen te doen.

Een kleine anekdote…

Laatst wilde ik snel even bukken om iets van de vloer te rapen. Nou, ik kwam naar beneden prima… maar omhoog? Dat duurde ongeveer drie keer zo lang, met een hoop gekreun en gezucht. Mijn hond keek me aan alsof hij dacht: “Gaat het wel, vrouwtje?” En eerlijk? Ik moest gewoon lachen. Want ja, het is rot, maar het is ook onderdeel van deze fase.

En weet je wat? Ik mag er zijn. Mét krakende knieën en al.

Tot slot: het komt goed (echt)

De overgang is geen pretje, daar hoeven we niet omheen te draaien. Maar je hoeft niet bij de pakken neer te zitten. Je kunt zelf echt wat doen — beetje bij beetje — om het leven fijner en minder pijnlijk te maken.

Dus: wees lief voor jezelf. Blijf in beweging. Lach om je eigen gekke geluiden als je opstaat van de bank. En onthoud: je bent niet alleen. We kraken, piepen en bewegen samen.

Heb jij een gouden tip tegen pijnlijke gewrichten? Laat het me weten! Misschien maken we samen wel de ultieme overgang-survivalkit.