Hoi, geweldige vrouw in de overgang! Laten we het hebben over iets wat we allemaal doen, maar waar we zelden over praten: tegen onszelf praten. Ja, je weet wel, die innerlijke monoloog die soms klinkt als je beste vriendin, soms als een strenge lerares, en soms als een stand-upcomedian die een beetje te ver gaat. Tijdens de overgang krijgt die innerlijke stem een extra microfoon, en oh boy, ze heeft een hoop te zeggen. Van “Waarom ben ik mijn sleutels alwéér kwijt?” tot “Serieus, waarom voel ik me alsof ik 16 én 86 tegelijk ben?” – laten we duiken in de kunst van selftalk en hoe je die stem je bondgenoot maakt in deze wilde fase.

Mijn innerlijke DJ draait overuren

Ik weet niet hoe het bij jou zit, maar mijn hoofd is soms een disco uit de jaren ’80: chaotisch, vol lichtflitsen, en met een soundtrack die ik niet zelf heb uitgekozen. De overgang heeft mijn innerlijke monoloog een upgrade gegeven, en niet altijd een goede. Op een goede dag zegt mijn innerlijke stem: “Je ziet er fabulous uit, je kunt dit!” Op een slechte dag? “Waarom ben je zo moe? Heb je weer de hele nacht liggen piekeren over of je de vuilnisbak wel buiten hebt gezet? En waarom zit die broek ineens zo strak?”

Het begon me op te vallen tijdens een bijzonder hormonale week. Ik stond voor de spiegel, probeerde een nieuwe outfit uit, en mijn innerlijke stem ging los: “Oh, die rimpels zijn nieuw. En wacht, is dat een grijze haar? Waarom voel je je zo opgeblazen? Heb je gisteravond te veel chips gegeten?” Voor ik het wist, stond ik te discussiëren met mezelf alsof ik in een realityshow zat. “Rustig aan, zelf, je bent nog steeds een topper!” zei ik hardop. Mijn kat keek me aan alsof ik gek was geworden, maar hé, dat is ook een soort publiek, toch?

Waarom is selftalk ineens zo’n ding?

De overgang is een achtbaan, en je hersenen proberen het allemaal bij te houden. Hormoonschommelingen, stemmingswisselingen, en dat constante gevoel dat je iets vergeet (spoiler: het is meestal je bril, die op je hoofd zit). Je innerlijke stem probeert je te helpen navigeren, maar soms slaat ze de plank mis. Door al die veranderingen – van opvliegers tot slapeloze nachten – wordt je brein een soort overijverige assistent die je constant updates geeft. “Hé, je bent moe! Hé, je bent chagrijnig! Hé, je hebt zin in chocola!” Ja, bedankt, ik had het al door.

Maar hier komt het goede nieuws: je kunt die innerlijke stem trainen. Ze is niet je baas, ze is je collega. En met een beetje oefening kun je haar van een zeurende criticus omtoveren tot je grootste cheerleader.

Hoe maak je van je innerlijke stem een bondgenoot?

Hier zijn mijn favoriete manieren om mijn selftalk een positieve draai te geven. Want eerlijk, we hebben al genoeg aan ons hoofd zonder dat onze eigen gedachten ons saboteren.

1. Vang de negatieve vibes. Als je merkt dat je innerlijke stem begint te klagen (“Je bent te oud voor die jurk”), pauzeer dan even. Vraag jezelf: “Zou ik dit tegen mijn beste vriendin zeggen?” Waarschijnlijk niet. Dus waarom zeg je het tegen jezelf? Vervang het door iets liefs, zoals: “Je rockt die jurk, en je hebt de wijsheid om hem met vertrouwen te dragen.”
2. Maak een mantra. Ik heb een paar zinnetjes die ik herhaal als mijn hoofd te luid wordt. Mijn favoriet? “Ik ben een werk in uitvoering, en dat is prima.” Het is kort, krachtig, en het herinnert me eraan dat de overgang een fase is, geen eindstation.
3. Lach om jezelf. Humor is je beste vriend. Toen ik laatst mijn autosleutels in de koelkast vond (ja, echt), begon mijn innerlijke stem met een preek over hoe ik mijn leven niet meer onder controle heb. In plaats van mee te gaan in die spiraal, lachte ik en zei: “Oké, Einstein, misschien wilde je de sleutels koel houden voor de rit.” Humor maakt alles lichter.
4. Schrijf het op. Soms helpt het om je gedachten op papier te zetten. Ik heb een notitieboekje waarin ik mijn wildste overgangsgedachten opschrijf. Het is een mix van hilarische onzin en diepe inzichten. Plus, het voelt als een soort therapie zonder dat ik op een bank hoef te liggen.
5. Omring jezelf met positiviteit. Luister naar podcasts, lees boeken, of praat met vriendinnen die je eraan herinneren dat je geweldig bent. We sturen elkaar memes over opvliegers en vergeten boodschappenlijstjes. Het helpt om te weten dat je niet alleen bent.

Het mooie van je eigen stem

De overgang is een tijd waarin je jezelf opnieuw leert kennen, en je innerlijke stem is daarbij je gids. Ja, ze kan soms een beetje drammerig zijn, maar ze bedoelt het goed. Door bewust met je selftalk om te gaan, geef je jezelf de ruimte om te groeien, te lachen, en te omarmen wie je nu bent. Want laten we eerlijk zijn: we zijn misschien in de overgang, maar we zijn ook in de bloei van ons leven. We hebben verhalen, wijsheid, en een ongeëvenaard vermogen om te multitasken terwijl we een opvlieger overleven.

Dus, de volgende keer dat je innerlijke stem begint te mopperen, geef haar dan een knipoog en zeg: “We got this, meid.” Want dat heb je. Wat is jouw favoriete manier om tegen jezelf te praten? Ik ben benieuwd!