Jeetje… wat is dít nou?
Zo stond ik vier jaar geleden met grote ogen voor de spiegel. Waar was mijn taille gebleven? Mijn vertrouwde maat 38 had zich in een mum van tijd omgetoverd tot maat 48. Althans, zo voelde het. De kilo’s leken er ’s nachts te zijn bijgekomen, zonder waarschuwing vooraf. En ik voelde me allesbehalve mezelf.
Vier jaar lang heb ik die realiteit een beetje genegeerd. Maar ergens in mei of juni 2025 – het exacte moment weet ik nog goed – sprak ik mezelf streng toe. In de spiegel, hardop, en met een stem die zelfs de buren vast deed fronsen.
“Wendy, waar ben je nu eigenlijk mee bezig? Je bent 10 kilo aangekomen, je zit de hele dag op je kont, en je humeur is ook niet om over naar huis te schrijven.”
Het was een keerpunt. Ik wist: als ik nú niets verander, dan glijdt het alleen maar verder af. Ik wil gezond oud worden. Ik wil me weer energiek voelen, mezelf terugvinden. Dus: roer om.
De overgang: méér dan alleen opvliegers
Wat ik toen nog niet helemaal besefte, maar inmiddels als geen ander begrijp: ik zat midden in de overgang. Niet alleen mijn lichaam veranderde, maar ook mijn hoofd, mijn energie, mijn emoties.
Hormonale schommelingen zorgden voor:
- Gewichtstoename
- Slaapproblemen
- Stemmingswisselingen
- Vermoeidheid
- Gebrek aan motivatie
- En… het gevoel dat ik mezelf kwijt was
En het frustrerende? Iedereen zegt: “Het hoort erbij.” Maar hóe je ermee omgaat, dat is iets wat ik zelf moest ontdekken.
Van frustratie naar actie: mijn spiegelmoment
Dat ene moment in juni 2025 was het begin van mijn ommekeer. Nee, ik had geen magisch plan of strak voedingsschema klaar liggen. Maar ik besloot dat het anders moest.
Ik begon met één simpele regel: ik wil me elke dag ietsje beter voelen dan gisteren.
En dat betekende:
- Anders eten
- Meer bewegen
- Minder stress
- Leren luisteren naar mijn lichaam
- En misschien wel het belangrijkste: een andere mindset
Ik wilde niet meer op wilskracht lijnen of mezelf van alles ontzeggen. Ik wilde een leefstijl die past bij míj, mijn leven, mijn energie én mijn hormonen.
Een zoektocht die bij mij past
Ik ga eerlijk zijn: het was geen rechte lijn omhoog. Geen succesverhaal in 30 dagen. Het was een zoektocht. Soms zelfs een doolhof. Want – en dat weet jij misschien ook – elke vrouw is anders. Wat werkt voor de een, doet niets voor de ander.
Waar ik eerder strakke diëten probeerde (die me vooral hongerig en chagrijnig maakten), besloot ik nu te kijken naar wat mijn lichaam nodig had. Rustiger eten, meer groente, minder bewerkte producten. Niet meer straffen, maar zorgen.
Ook beweging werd anders. Geen eindeloze sportschoolrondes waar ik tegenop zag, maar wandelen in het bos, dansen in de woonkamer, lichte krachttraining. Wat ik wél vol kon houden. Wat goed voelde.
Kleine gewoontes, groot verschil
Ik ben gaan denken in gewoontes in plaats van regels. Geen “dit mag niet”, maar “wat heb ik vandaag wél gedaan wat goed voor me is?”
- Water drinken i.p.v. frisdrank
- Een lunch met eiwitten en groente i.p.v. snelle broodjes
- Een blokje om als ik onrust voelde
- Op tijd naar bed
- Schermen uit na 21.00 uur
Het lijkt allemaal zo simpel – en dat is het ook. Maar juist die kleine stapjes samen maken een wereld van verschil.
Het mentale stuk: van oordeel naar liefde
Misschien wel het moeilijkste van alles was het mentale stuk. Hoe streng ik voor mezelf was! Die spiegel in juni 2025 was niet alleen een wake-up call, maar ook een pijnlijk inzicht in hoe ik mezelf had verwaarloosd. Niet qua uiterlijk, maar qua aandacht.
Ik moest leren om vriendelijk te zijn voor mezelf. Niet elke fout meteen afstraffen. Niet elk slecht humeur afschrijven als zwakte. Maar gewoon: er laten zijn. Accepteren dat het niet elke dag perfect gaat.
En eerlijk? Sinds ik mijn eigen beste vriendin ben geworden, is het een stuk makkelijker vol te houden.
Wat ik geleerd heb
Nu, maanden later, voel ik me sterker dan ooit. Niet per se slanker (al zijn er inmiddels wat kilo’s verdwenen), maar vooral krachtiger, helderder en meer in balans.
Wat ik heb geleerd, wil ik jou ook meegeven:
- De overgang is geen einde, maar een nieuw begin.
- Luister naar je lichaam – het vertelt je precies wat het nodig heeft.
- Vergelijk jezelf niet met anderen. Elke vrouw beleeft deze fase anders.
- Begin klein. Elke stap vooruit is winst.
- Wees zacht voor jezelf. Echt, dat maakt alles lichter.
En nu?
Ik ben er nog niet. En dat hoeft ook niet. Ik blijf ontdekken, aanpassen, proberen. Maar ik voel me onderweg – en dat is genoeg.
Als jij nu dit leest en denkt: “Oei, dit herken ik…” – weet dan dat je niet de enige bent. En dat je vandaag kunt beginnen. Niet met alles tegelijk, maar met één klein ding.
Bijvoorbeeld:
- Eet vanavond een extra portie groente
- Ga een kwartiertje naar buiten
- Leg je telefoon weg een uur voor het slapengaan
- Zet jezelf weer bovenaan je eigen prioriteitenlijst
Tot slot
De overgang is pittig, verwarrend, confronterend. Maar het is ook een kans. Om opnieuw naar jezelf te kijken. Om oude patronen los te laten. En om ruimte te maken voor wie jij wilt zijn in deze nieuwe levensfase.
Dus als jij ook een spiegelmoment nodig hebt: dit is ‘m misschien wel. 💛
