Twee maanden en twee kilo’s verder.
Vandaag stapte ik weer eens op de weegschaal. Ik had er geen hoge verwachtingen van, maar hoopte stiekem op een klein verschil. Twee maanden geleden woog ik 80,4 kilo – en nu? Tot mijn grote blijdschap zag ik 78,7 verschijnen.

Ik kon een lach niet onderdrukken. Yes, dacht ik. Niet omdat ik ineens op een ideaalgewicht zit, maar omdat het me is gelukt. Niet met een crashdieet, shakes of strakke regels, maar op een normale en gezonde manier.

Waarom ik dat expliciet zeg? Omdat “gezond” eten en gewichtsverlies voor mij niet vanzelfsprekend zijn. Achter dit succes zit namelijk een verhaal – eentje die ik nu met jullie wil delen.

Terug naar vroeger: een strijd die niet zichtbaar was

In mijn puberteit had ik een ernstig eetprobleem. Niemand die het wist. Ik hield het goed verborgen, zoals zovelen dat doen. Van buiten leek alles misschien oké, maar van binnen vocht ik een harde strijd. Ik at nauwelijks, compenseerde op ongezonde manieren en leefde op wilskracht.

Langzaam heb ik mezelf daaruit getrokken. Ik leerde weer eten. Normaal eten. Maar eerlijk? Dat eetprobleem is nooit helemaal verdwenen. Het zit ergens in mij, als een stemmetje dat bij stress, onzekerheid of hormonen weer fluistert. En nu ik in de overgang ben, lijkt die stem weer luider te worden.

De overgang en gewicht: een oneerlijke strijd?

Iedere vrouw die midden in de overgang zit, weet dat de weegschaal ineens een heel eigen leven lijkt te leiden. Waar je vroeger met een paar dagen gezonder eten weer een kilo kwijt was, is het nu alsof je lichaam zegt: “Leuk geprobeerd, maar ik houd alles lekker vast.”

Je stofwisseling vertraagt. Je hormonen dansen de cha-cha zonder dat jij mee wilt doen. Je slaapt slechter, hebt meer behoefte aan comfortfood en je lichaam verandert – letterlijk. Vooral dat hardnekkige buikvet dat ineens niet meer weg wil, hoeveel rondjes je ook loopt.

Afvallen in de overgang is gewoon niet makkelijk.
Maar het is ook niet onmogelijk.

Wat ik niet (meer) doe: strenge diëten

In mijn jongere jaren had ik voor elk kilootje wel een dieet klaarstaan. Low carb, detox, shakes, je kent het wel. Maar met de kennis (en levenservaring) van nu weet ik: dat werkt niet op de lange termijn.

• Je raakt uitgeput.
• Je krijgt tekorten.
• Je humeur wordt er niet gezelliger op.
• En zodra je stopt, komen de kilo’s terug – vaak met rente.

Ik wilde het deze keer anders doen. Geen straf, geen honger, geen regels die ik niet kon volhouden. Ik wilde iets wat bij míj past. En dat vond ik – onverwachts – via Facebook.

Foodsisters: een frisse blik op voeding

Op een doodgewone avond scrolde ik wat gedachteloos door Facebook. Tussen de advertenties en kattenfilmpjes door zag ik ineens een boek voorbij komen: Foodsisters. En ik weet wat je nu denkt: “Jaja, weer zo’n dieetboek vol ingewikkelde recepten met ingrediënten die je alleen bij de biologische groothandel kunt vinden.”

Dat dacht ik dus ook.

Maar toch bleef ik hangen. Ik zag dat je via de e-mail een 7-dagenmenu kon aanvragen, en dacht: “Ach, waarom niet?” Tot mijn verbazing waren de recepten helemaal niet zo moeilijk. Sterker nog: het zag er lekker uit, de ingrediënten kende ik allemaal, en ik kon ze gewoon bij de Appie of de Dirk halen.

Geen poespas, geen dure superfoods, maar gewoon normale, voedzame maaltijden.

Ik besloot het boek te bestellen. En wat ben ik daar blij mee.

Wat het Foodsisters-boek mij bracht

Wat mij aanspreekt aan Foodsisters is de balans. Het is geen dieetboek vol verboden, maar een gids die je helpt om weer normaal en bewust te eten.

• Geen suikerbommen
• Geen lege koolhydraten
• Wel veel groente, eiwitten, gezonde vetten en vezels
• En bovenal: smaak!

De recepten zijn makkelijk te maken, snel klaar en – ook belangrijk – lekker genoeg om ook je partner of kinderen mee te laten eten.

Voor mij was het de perfecte tussenweg: structuur zonder dwang, gezond zonder obsessie.

Mijn leefstijl nu: wat werkt voor mij

Na twee maanden ben ik dus 2 kilo kwijt. Dat lijkt misschien niet veel. Maar voor mij betekent het veel meer dan een cijfer op de weegschaal. Het is een bewijs dat ik het op mijn manier kan doen. Zonder terug te vallen in oude patronen, zonder mezelf uit te hongeren.

Wat ik nu doe?

• Ik eet drie keer per dag – geen tussendoortjes meer
• Ik drink veel water en laat frisdrank staan
• Ik beweeg dagelijks – wandelen, fietsen, of gewoon actiever in huis
• Ik beperk alcohol en suiker – niet 100%, maar bewust
• Ik eet vooral onbewerkt – vers, puur en herkenbaar eten

En boven alles: ik ben lief voor mezelf. Als ik een keer een minder goede dag heb, ga ik niet straffen. Dan pak ik het de volgende dag gewoon weer op.

De echte winst: rust in mijn hoofd

Natuurlijk zijn die twee kilo’s fijn. Maar de grootste winst zit ‘m voor mij in mijn hoofd.

• Ik heb weer vertrouwen in mezelf.
• Ik weet dat ik het kan, op míjn manier.
• Ik voel me energieker, rustiger, stabieler.

En ja, ik ben nog lang niet klaar. Er mogen nog wat kilo’s af. Maar dat hoeft niet vandaag. Dit keer geen haast, geen gekte. Dit keer doe ik het duurzaam.

Tot slot: voor elke vrouw die denkt “het lukt me niet”

Als jij nu denkt: “Ik herken dit, maar ik weet niet waar te beginnen…” – weet dan dat je niet alleen bent. De overgang is een fase waarin alles verandert, ook hoe je met eten, je lichaam en jezelf omgaat.

Maar geloof mij: er ís een manier die bij jou past. Het vraagt misschien wat zoeken, uitproberen en soms opnieuw beginnen. Maar het kán.

En of dat nu met Foodsisters is, of met iets anders – zolang het gezond is, vol te houden is, en goed voelt, ben je op de goede weg.